Want to try {Chapter 6} HunHan Nc
เซฮุนก้มลงมอบจูบอันร้อนแรงให้ลู่หานที่พยายามดิ้นหนีและขัดขืนเขารวบมือลู่หานมาไว้ในมือข้างเดียวของเขาก่อนที่จะส่งอีกมือที่ว่างอยู่อีกข้างลงไปจู่โจมจุดอ่อนไหวของลู่หาน
เขาเคล้นคลึงมันพยายามจะปลุกมันให้ตื่นตัวเพื่อที่จะง่ายต่อการจัดการกวางน้อยใต้ร่างเขา
“อือออ” ร้องประท้วงในลำคอพร้อมดิ้นกุกกักแต่อาการประท้วงแค่นี้ไม่มีทางที่จะคณามือเซฮุนคนนี้หรอก
“อ๊ะ!” เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้นกางเกงยีนส์ราคาแพงของลู่หานก็เลื่อนลง
ไปอยู่ที่หัวเขาพร้อมชั้นใน เซฮุนกอบกุมกายแกร่งของลู่ห่านเอาไว้พร้อมปลุกให้มันตื่นตัวขึ้น
“รวมมือกับฉันนายจะไม่เจ็บตัวเลยลู่หาน” กระซิบข้างหูพร้อมมือหนาที่รูดแท่งร้อนนั้นอย่างเอาใจคนใต้ร่าง
เซฮุนพยายามกล่อมให้ลู่หานร่วมมือกับเขา เขาไม่อยากใช้ความรุนแรงกับลู่หานครั้งแรกเขาอยากให้มันน่าประทับใจ
“ถ้านายฉลาดนายต้องคิดได้สิ”
และดูเหมือนว่าลู่หานเองก็จะคิดได้เหมือนกัน เขาค่อยๆนิ่งลงเรื่อยๆจนในที่สุดก็โอนอ่อนผ่อนตามเซฮุน
ร่างสูงยกยิ้มมุมปากพร้อมกดจูบลู่หานอย่างเอาใจ
“นี่สิคนฉลาดถ้าอย่างนั้นเริ่มต่อกันเถอะ” ร่างสูงกระเถิบตัวลงไปพร้อมกับจับแท่งร้อนของลู่หานจ่อริมฝีปากก่อนที่ปากหนาจะกลืนกินมันเข้าไปจนหมด
ความอุ่นร้อนในโพรงปากของเซฮุนทำเอาลู่หานแทบเป็นบ้า
เอวบางยกยิ้นรับจังหวะที่เซฮุนขยับขึ้นลงอย่างเสียไม่ได้ มือบางเอื้อมมาจิกกลุ่มผมของเซฮุนเอาไว้
“อือ เซฮุน”
ปรือตาขึ้นมองหัวของอีกคนก่อนจะทิ้งหัวลงไปบนหมอนแรงๆ
ขาเรียวยกขึ้นพาดหลังของเซฮุนอย่างเสียไม่ได้เมื่อความวาบหวามเริ่มแล่นเข้ามาจนเข้าเริ่มจะทนไม่ไหว
ลิ้นเรียวตวัดเลียส่วนหัวก่อนที่เขาจะเชยตามองลู่หานที่นอนหอบหายใจพร้อมกับมือทั้งสองข้างที่จิกลงไปบนหมอนและผ้าปูเตียงมองแค่นั้นเขาก็รู้แล้วว่าลู่หานเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจึงรัวลิ้นลงไปที่ส่วนหัว
ทำเอาร่างบางบิดกายเร่าๆพร้อมกับเสียงครางที่ดังออกมาจากปากไม่ขาดสาย
ไม่นานความอดทนที่พยายามทำมาตั้งแต่แรกก็พังทลายน้ำสีขาวขุ่นโพยพุ่งเข้ามาในปากของเซฮุนจนหมดร่างสูงกลืนส่วนหนึ่งลงไปก่อนที่เขาจะเลื่อนตัวขึ้นมาและประกบริมฝีปากปล่อยน้ำสีขาวขุ่นใส่ปากของลู่หาน
“อ็อก แค่กๆ”
สำลักทันทีที่เซฮุนถอนริมฝีปากออกแต่ยังไม่ทันหายเหนื่อยเซฮุนก็พลิกร่างของลู่หานให้ขึ้นมานั่งทับบนตัวของเขา
มือบางยกขึ้นเช็ดคราบขาวที่มุมปากพร้อมมองหน้าเซฮุนอย่างไม่พอใจนัก
“ตานายทำแล้ว” ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงจัดอยู่แล้วก็ต้องขึ้นสีแดงขึ้นไปอีกเพียงเพราะสบตากับคนใต้ร่างพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่เซฮุนส่งมาให้
มันทำให้ลู่หานนึกเหตุการณ์เมื่อกี้ที่เขาเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้ไหลไปตามอารมณ์ที่เซฮุนสร้างขึ้น
“ฉัน...”
“นี่อย่าบอกนะว่าจะไม่ทำอ่ะ มาถึงขนาดนี้แล้วเห็นก็เห็นหมดแล้วนะจะต้องกังวลอะไรอีก”
เซฮุนขมวดคิ้วมองหน้าลู่หานอย่างขัดใจ
ถ้าลู่หานจะหยุดกลางคันเขาจะใช้กำลังกับลู่หานจริงๆ “จะไม่ทำจริงๆใช่ไหม?!”
ยันกายลุกขึ้นพร้อมถามลู่หานด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันบ่งบอกถึงอารมณ์ตอนนี้อย่างเห็นได้ฉัน
“ทำ..ทำก็ได้!” ลู่หานตอบตะกุกตะกักพร้อมแกะกระดุมเสื้อให้เซฮุน
ปากเรียวกระตุกยิ้มอย่างชอบใจพร้อมส่งมือหนาไปเค้นคลึงสะโพกมนของลู่หาน
เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำถูกเหวี่ยงลงพ้นก่อนที่ลู่หานจะหันมาถอดเสื้อของตัวเองออกและตามด้วยกางเกงของเซฮุน
เซฮุนขยับกายลุกขึ้นเพื่อให้ลู่หานถอดกางเกงเขาได้สะดวก
กางเกงยีนสราคาแพงถูกเหวี่ยงลงไปที่พื้นพร้อมชั้นในตัว
กายแกร่งดีดผึ่งตั้งชูชันลู่หานกอบกุมมันด้วยมือเรียวบางพร้อมกับรูดแท่งร้อนขึ้นลงช้าก่อนจะก้มลงจับแท่งร้อนที่ขยายตัวใหญ่โตจนน่ากลัวใส่ปาก
ปากบางดูดมันเหมือนไอติมที่เคยกินตอนเด็กๆ
เรียกเสียงครางทุ้มต่ำของเซฮุนได้เป็นอย่างดี
“อืม ลู่หาน” เซฮุนยันกายลุกขึ้นพร้อมส่งมือหนาไปลูบแก้มเนียนใสของลู่หานอย่างเอาใจ
หัวกลมเล็กผงกขึ้นลงอยู่อย่างนั้นจนเซฮุนพอใจและจับลู่หานขึ้นมานั่งบนตักของเขาพร้อมประกบริมฝีปากจูบลู่หานอย่างดูดดื่ม
ร่างสูงพลิกลู่หานให้ลงไปนอนหงายกับที่นอนและรั้งกายของลู่หานลงมาเพ่อที่เขาจะได้ใส่แท่งร้อนเข้าไปในกายของลู่หานได้สะดวกขึ้น
“ถ้าเจ็บให้ร้องออกมาอย่าเก็บเสียงเอาไว้”
พูดจบก็เริ่มส่งแท่งร้อนเข้าไปในช่องทางสีหวานที่ปิดรัดแน่น
ร่างบางสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสแปลกใหม่ที่กำลังคืบคลานเข้ามา
“เซฮุน! อ๊า!”
ลู่หานเกร็งสุดตัวพร้อมหนีบขาเข้าไปกับเอวของเซฮุนแน่นตาสวยหลับสนิทพร้อมกัดริมฝีปากเอาไว้อย่างห้ามไม่ได้
“ทนหน่อยนะ”
ร่างสูงค่อยๆดันแท่งร้อนเข้าไปในตัวลู่หานจนหมดก่อนที่เขาจะก้มลงไปมอบจูบให้ลู่หานเพื่อเป็นการปลอบประโลม
“อย่าพึ่งขยับได้ไหม? เจ็บจริงๆ” ลู่หานปรือตามองเซฮุนอย่างอ้อนวอนเซฮุนเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรเขามีเวลาจัดการกับกวางตัวนี้อีกนานจึงนั่งอยู่แบบนั้นแต่ก็มีบ้างที่แอบขยับกายทำเอาลู่หานต้องกัดริมฝีปากของตัวเองจนห่อเลือด
“ฉันไม่ไหวแล้วลู่หานทนหน่อยได้ไหม?” ลู่หานมองหน้าเซฮุนพร้อมส่งสายตาออดอ้อนแต่เซฮุนไม่สนใจอะไรแล้วเขาทนกับอารมณ์ที่พุ่งพร่านของตัวเองไม่ได้แล้วจริงๆ
กายหนาเริ่มขยับเขาออกช้าๆพยายามให้ลู่หานปรับตัวให้ชินและพยายามจะทำให้ลู่หานเจ็บน้อยที่สุด
“อ๊า! เซฮุน” มือเรียวจิกผ้าปูที่นอนแน่นเม่อเซฮุนเริ่มขยับตามใจตัวเอง
ความเจ็บค่อยแปลเปลี่ยนเป็นความวาบหวาม
สองเสียงครางสอดประสานกันดังลั่นห้องร่างสูงขยับกายรัวพร้อมก้มลงกดจูบไปตามผิวเนื้อของลู่หานสร้างรอยสีแดงสดเอาไว้เต็มไปหมด
“ทำบ้างได้ไหมฉันอยากเห็นลีลาของนาย”
เซฮุนจับลู่หานให้ลุกขึ้นนั่งบนตัวของเขามือเรียวเกี่ยวคอของเซฮุนเอาไว้เป็นที่ยึดมั่นก่อนจะเริ่มขยับกายขึ้นลงอย่างรู้งาน
“อ๊า! เซ...เซฮุน” ครางออกมาอย่างเสียไม่ได้เมื่อเซฮุนดูดดุนอกสวยของลู่หานพร้อมมอที่เริ่มรูดแกนกายของลู่หานอีกรอบ
“อืม
ลู่หาน...” ความหวาบหวามเริ่มเข้าครอบงำเซฮุนใกล้จึงจุดหมายแล้ว
“ขยับอีกลู่หานเร็วๆอีกได้ไหม” จัดให้ตามคำขอจนในที่สุดเซฮุนก็ไปถึงฝั่งฝันและลู่หานที่ตามไปทีหลัง
กายบางหอบหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายและซบหน้าลงไปบนไหล่ของเซฮุน
เซฮุนกอดรัดกายของลู่หานเอาไว้
เขาพลิกร่างของลู่หานลงไปนอนบนเตียงจูบลงไปที่กลุ่มผมและถอดถอนแท่งร้อนออกมาจากกายของลู่หานก่อนจะลงไปนอนข้างๆและรั้งกายบางเข้ามากอด
ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงขึ้นมาคลุมถึงหน้าอกปกปิดร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้ก่อนที่เขาจะหลับไป
กลับไปเม้น + สกรีมเเท็กในทวิตให้ด้วยนะคะ ^_^
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น